ผิดแถนผิดฟ้า ผิดมาตั้งแต่ชาติเกิด
หัวใจเตลิดสะเดิดหลงแดดหลงฝน
ชะตาเพิ่ลขีดให้ชีวิตเกิดมาหมองหม่น
อสูรบ่ควรคู่คนน้ำตานาคหล่นปนใส่เวิงทุกข์
อุกอั่งมาเทถั่งมันคั่งค้างอยู่ในอก
เดือนดาวมอดมาหนีตกจุกปานยกเขามาเต็งไว้
มาเวทนาความฮักปานเอาชนักมาปักใจ
เขาหง่างคันศรสิยิงใส่สิ้นใจบ่วายยังคิดต่อ
นี่ล่ะน้อ เพิ่นว่าความฮัก
คั่นลองได้ฮู้จัก บ่สมใจมักกะทุกข์หลาย
แม่นฮักสิล้มสิตาย สิขีนฟ้าจั่งใด๋
เพิ่นบ่ได้ปั้นแต่งให้ นางไอ่มาฮ่วมเฮียง
วาสนาได้เพียงแค่ซอมเจ้า
แนมเบิ่งเขามาเอาไปเคียงซ้อน
ภังคีอ้ายได้สิ้นใจลงก่อน
บ่ได้ฮ่วมบ่อนย้อนบุญบ่สม
ชะทีตานครหล่มจมเป็นบึงหนองหาน
ฝูงนาคใหญ่เข้าประหารสุทโธท่านเพิ่นเคืองแค้น
แน่นจุกอกย้อนลูกชายมาขาดใจย้อนมือนาง
หมายสิเข้าทำลายล้างมาม้างถิ่มบ่เหลือแท้
เหตุเมื่อคราวครานั้นภังคีท้าวได้ท่องเมือง
ต้องใจสาวผู้ลือเลื่องลูกเจ้าเมืองโฉมฤทัย
กฏสวรรค์ส่างบ๋าไว้นาคจั่งใด๋สิฮ่วมคน
เจ้าบาดาลบ่อาจทนย้อนต้องมนต์ให้ฮนฮ้อน
แปลงมาเป็นกะฮอกด่อนซอมเนื้ออ่อนผู้คนไค
ถืกพิษฮักหล่านางไอ่ขอให้ได้ใกล้จอบส่อง
สายตาน้องมาจับจ้องถืกตาต้องกะฮอกงาม
พรานน้อยใหญ่ให้ไล่ตามนำจั่งใด๋ต้องให้พ้อ
มาส่างใจฮ้ายขึ้นบักใหญ่แม่นจับบ่ได้กะให้ฆ่า
อย่าให้มาฮกสายตาตายลงสาใส่หม่องนี่
ภังคีท้าวกะฮอกด่อนศรปักจี้ใส่กลางอก
พนมมือขึ้นยอยกสิยอมตายตกให้นางไอ่
นี่ล่ะน้อ เพิ่นว่าความฮัก
คั่นลองได้ฮู้จัก บ่สมใจมักกะทุกข์หลาย
แม่นฮักสิล้มสิตาย สิขีนฟ้าจั่งใด๋
เพิ่นบ่ได้ปั้นแต่งให้ นางไอ่มาฮ่วมเฮียง
วาสนาได้เพียงแค่ซอมเจ้า
แนมเบิ่งเขามาเอาไปเคียงซ้อน
ภังคีอ้ายได้สิ้นใจลงก่อน
บ่ได้ฮ่วมบ่อนย้อนบุญบ่สม
ให้ผาแดงได้เจ้าไปชม อ้ายยอมสิ้นลม
ย้อนฮักไอ่คำ